สวัสดีครับเพื่อนๆ จดๆ จ้องๆ มาหลายเดือนแล้ว ที่ผมจ้องจะพิมพ์บทความที่เกี่ยวข้องกับ คอลัมน์ต่างๆ ในหนังสือพิมพ์กรุงเทพธุรกิจนะครับ เพื่อแนะนำให้เพื่อนๆ ได้ทราบบางเนื้อหา และเผื่อว่าจะไปหาอ่านเพิ่มเติมในภายหลังกัน ออกตัวก่อนว่า ผมอาจจะไม่ได้เขียนประจำ ประมาณว่าต้องเขียนทุกวัน ก็จะดูตามเวลาและความเหมาะสม อย่างเช่นวันนี้ ในคอลัมน์สสัมภาษณ์พิเศษหน้าที่ 7 (ภูมิภาค) ของวันที่ 17 พ.ค. 55 หัวข้อ "ธกส.ปลื้มรายได้ยางพุ่ง ลดเอ็นพีแอลคนอีสาน"
คือทั้งหน้าก็จะเริ่มจากสัมภาษณ์คุณพินิจ จารุสมบัติ ในประเด็นว่าจะพยายามทำให้ภาคอีสานของเราเป็นฮับยางพาราโลก เพราะว่าคุณพินิจเขาไปเป็นคนบริหารจัดการพื้นที่ปลูกเองเลยในช่วงเว้นวรรคทางการเมือง แต่ที่ผมสนใจคือ คอลัมน์ต่อเนื่องที่ จ.บึงกาฬ มีพื้นที่ ที่สามารถปลูกยางถึง 1.4 ล้านไร่ ผมอ่านแล้วยังไม่สามารถตีความได้เป๊ะว่า จ.บึงกาฬ มีปลูกยาง 1.4 ล้านไร่ หรือสามารถปลูกได้ 1.4 ล้านไร่ เพระว่าทั้งประเทศไทยมีการปลูก 18 ล้านไร่ ถ้าบึงกาฬปลูก 1.4 ล้านไร่ ก็นับว่ามีปริมาณทีเดียว เกือบ 10% ของทั้งประเทศแค่เพียงจังหวัดเดียว
อีกประเด็นที่ผมสนใจคือ เรามีอัตราผลผลิตน้อยกว่ามาเลเซีย (12 ล้านไร่) แต่มากกว่าอินโดนีเซีย (23 ล้านไร่) ซึ่งทั้ง 3 ประเทศรวมกันได้ 75% ของทั้งโลกที่มีการส่งออก หากรวมเวียดนามอีก 5% ก็ปาเข้าไป 80% ทีเดียวครับ เออ...คือแบบว่า ช่วงนี้ผมจะอินไซต์กับงานด้านเกษตรกรรมนิดหน่อยนะครับ ผมเคยมีต้นทุนความรู้และประสบการณ์ด้านการเกษตรครับ และตอนนี้ก็ยังทำโครงการด้านเกษตรอินทรีย์ร่วมกับชาวต่างชาติที่บริจาคเงิน โดยไม่ได้หวังสิ่งตอบแทนอย่างใด ภายใต้ "โครงการถุงยังชีพถาวร เพื่อการฟื้นฟูอาชีพผู้ประสบภัย" ส่วนเรื่องด้านการเกษตรนั้นผมยังมีอีกหลายโครงการ สามารถติดตามผลงานต่างๆ ได้ที่ http://preedatracking.blogspot.com/ นะครับ
ก่อนจบบทความเป็นประจำก็ชวนเพื่อนๆ อ่านหนังสือพิมพ์บ่อยๆ นะครับ มันจะคนละอารมณ์กับการดูข่าวในทีวีนะครับ และถ้ายังไม่มี นสพ.ในดวงใจ ก็เชียร์ส่วนตัวให้ลองอ่าน นสพ.กรุงเทพธุรกิจ ดูนะครับ เพราะผมได้รับโอกาสดีๆ ในชีวิตจากข้อมูลในกรุงเทพธุรกิจอยูเป็นประจำครับ
ขอบคุณครับ
คือทั้งหน้าก็จะเริ่มจากสัมภาษณ์คุณพินิจ จารุสมบัติ ในประเด็นว่าจะพยายามทำให้ภาคอีสานของเราเป็นฮับยางพาราโลก เพราะว่าคุณพินิจเขาไปเป็นคนบริหารจัดการพื้นที่ปลูกเองเลยในช่วงเว้นวรรคทางการเมือง แต่ที่ผมสนใจคือ คอลัมน์ต่อเนื่องที่ จ.บึงกาฬ มีพื้นที่ ที่สามารถปลูกยางถึง 1.4 ล้านไร่ ผมอ่านแล้วยังไม่สามารถตีความได้เป๊ะว่า จ.บึงกาฬ มีปลูกยาง 1.4 ล้านไร่ หรือสามารถปลูกได้ 1.4 ล้านไร่ เพระว่าทั้งประเทศไทยมีการปลูก 18 ล้านไร่ ถ้าบึงกาฬปลูก 1.4 ล้านไร่ ก็นับว่ามีปริมาณทีเดียว เกือบ 10% ของทั้งประเทศแค่เพียงจังหวัดเดียว
อีกประเด็นที่ผมสนใจคือ เรามีอัตราผลผลิตน้อยกว่ามาเลเซีย (12 ล้านไร่) แต่มากกว่าอินโดนีเซีย (23 ล้านไร่) ซึ่งทั้ง 3 ประเทศรวมกันได้ 75% ของทั้งโลกที่มีการส่งออก หากรวมเวียดนามอีก 5% ก็ปาเข้าไป 80% ทีเดียวครับ เออ...คือแบบว่า ช่วงนี้ผมจะอินไซต์กับงานด้านเกษตรกรรมนิดหน่อยนะครับ ผมเคยมีต้นทุนความรู้และประสบการณ์ด้านการเกษตรครับ และตอนนี้ก็ยังทำโครงการด้านเกษตรอินทรีย์ร่วมกับชาวต่างชาติที่บริจาคเงิน โดยไม่ได้หวังสิ่งตอบแทนอย่างใด ภายใต้ "โครงการถุงยังชีพถาวร เพื่อการฟื้นฟูอาชีพผู้ประสบภัย" ส่วนเรื่องด้านการเกษตรนั้นผมยังมีอีกหลายโครงการ สามารถติดตามผลงานต่างๆ ได้ที่ http://preedatracking.blogspot.com/ นะครับ
ก่อนจบบทความเป็นประจำก็ชวนเพื่อนๆ อ่านหนังสือพิมพ์บ่อยๆ นะครับ มันจะคนละอารมณ์กับการดูข่าวในทีวีนะครับ และถ้ายังไม่มี นสพ.ในดวงใจ ก็เชียร์ส่วนตัวให้ลองอ่าน นสพ.กรุงเทพธุรกิจ ดูนะครับ เพราะผมได้รับโอกาสดีๆ ในชีวิตจากข้อมูลในกรุงเทพธุรกิจอยูเป็นประจำครับ
ขอบคุณครับ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น